Mustafa Çavuş, Tarım Kredi Kooperatifi’nden 150 lira kredi alır. Teminat olarak da evinin altında, “arpalık” denilen en iyi tarlasını gösterir. Aldığı parayı borca harca verir, geri kalanı da kısa zamanda harcar. Borcun ödenme zamanı geldiğinde, arayan soran olmayınca, Çavuş Amca da ilgilenmez. Borcun üstüne kat kat faiz biner, iki üç yüz kat artar, yapılan bir iki tebligat da Çavuş’un eline geçmez. Velhasıl, alacaklı kooperatif icra yoluyla alacağını tahsil etmek, çavuşun teminat olarak gösterdiği tarlayı icra yoluyla satmak üzere karar alır. İcra memuru ve jandarmalar köye gelince, Çavuş Amca işin şakaya gelir yanı olmadığını görür, sağdan soldan borç harç buluşturur, bir kısmını ödeyip kalanını takside bağlatır. Çavuş’un başına gelen bu olayı, köyün genç kızları, mani düzerek türkü bile yaparlar.
Çavuş Amca’nın icra memuru ve jandarmaların yanında söylediği “Sen ki Şahvelet’ in oğlusun, ayağında sırımlı çarık bile yokken, ne işin vardı kooperatifte” sözü ise ata sözü gibi kullanılır olmuştur.
Sol baştaki sakallı olan Mustafa Çavuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder