Ak Hasan, Cuma günü çarşıya giderken, tepesindeki tutacak yeri kopan feneri yanına alır. Niyeti, Çelebiler’de, Tenekeci Hüseyin’in babası Kabak Hasan’a bunu yaptırmaktır. Kabak Hasan’ın evinin önüne gelince seslenir:
- Hasan Ağa, Hasan Ağa!.. İçeriden bir erkek çocuk cevap verir:
- Babam evde yok, değirmene gitti. Hasan Dayı sorar, ne zaman gelir, diye, bu arada içeriden cevap veren çocuk kapıya çıkar:
- Ne zaman gelir bilmeyon amuca. Hasan Dayı, elindeki feneri göstererek;
- Ulan şunu bırakacaktım, sapı koptu, akşam geçerken alacaktım.
- Bırak amuca sen onu, lehimini anam da yapar. Hasan Dayı yeniden sorar:
- Ananın böyle marifeti var mı ki?
- Anam bütün lehimleri yapıyor, sen feneri bırak, akşam geçerken alırsın, deyince, Hasan Dayı feneri bırakıp çarşıya gider.
Akşam köye dönerken, Kabak Hasan’ın evinden sapı lehimlenmiş feneri alır. Akşam olmuş hava kararmıştır. Hasan Deresi’ne girmeden feneri yakar, yanında öteki köylüler de vardır. Tam ormanın karanlık yerine geldiklerinde, Hasan Dayı’nın elindeki fener, yeni lehimlenen yerinden koptuğu gibi yere düşer, camı kırılır, idare söner. Kırılan feneri yerden alan Hasan Dayı, yeni lehimlenen yerden koptuğunu görünce, kalayı basar:
- Anan yaptı ha, anan yaptı, ananın da babanın da, diyerek bir güzel küfür basar.
Fotoğrafın çekildiği tarih 1935. Sağ baştaki beyaz sakallı Ak Hasan, ortadaki uzun boylu sakallı Osman Çavuş, öndeki küçük çocuk Süleyman Yaşar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder